بحث روايتى‌

در تفسير قمى در ذيل جمله‌(فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ) از امام (ع) روايت آورده كه فرمود: مقصود از فرث، آن چيزى است كه در شكمبه است‌[1].

و در كافى از على بن ابراهيم از پدرش از نوفلى از سكونى روايت كرده كه گفت:

امام صادق (ع) فرمود: هيچ كس از خوردن شير، گلويش نمى‌گيرد، و شير در گلويش گير نمى‌كند، چون خداى تعالى فرمود: (لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبِينَ‌)- شيرى كه گواراى براى نوشندگان است [2].

[چند روايت در تطبيق آيه:(وَ أَوْحى‌ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ ...) بر پيامبر و اهل بيت او :‌]

و در تفسير قمى به سند خود از على بن مغيره از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير جمله‌(وَ أَوْحى‌ رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ) فرموده مقصود از نحل، مائيم كه خدا بدان وحى نموده، و معناى‌(أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً) امر به ما است كه از عرب براى خود شيعه بگيريم، و من الشجر مى‌گويد از عجم نيز بگيريم، و(وَ مِمَّا يَعْرِشُونَ) مى‌گويد از بردگان هم بگيريم، و مقصود از شرابى كه از شكم زنبور بيرون مى‌آيد و داراى الوان مختلفى است، علمى است كه از ما بسوى شما ترشح مى‌شود[3].

مؤلف: و در اين معنا روايات ديگرى نيز هست، و اين از باب تطبيق به مصداق كلى است، شاهدش هم اين است كه در بعضى از اين روايات، زنبور بر رسول خدا 6، و جبال بر قريش، و شجر بر عرب، و(مِمَّا يَعْرِشُونَ) به غير عرب (موالى)، و آنچه از شكم زنبور بيرون مى‌آيد به علم تطبيق شده‌[4].

و در تفسير قمى به سند خود از على بن مغيره از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: بنده خدا كه به صد سال عمر، برسد به ارذل العمر رسيده‌[5].

و در مجمع گفته كه: از على (ع) روايت شده كه مقصود از(أَرْذَلِ الْعُمُرِ)

[1] تفسير قمى، ج 1، ص 387.

[2] فروع كافى، ج 6، ص 336.

[3] تفسير قمى، ج 1، ص 387.

[4] تفسير عياشى، ج 2، ص 264، ح 44.

[5] تفسير قمى، البرهان، ج 2، ص 376، ح 1.