لذا مى‌فرمايد: (چقدر بر آتش صبر دارند پس معلوم مى‌شود اختيار بهاى اندك بر احكام خدا، اختيار ضلالت است بر هدايت، و اختيار ضلالت بر هدايت در نشئه ديگر به صورت اختيار عذاب بر مغفرت مجسم مى‌شود، و نيز ادامه بر كتمان حق در اين نشئه، بصورت ادامه بقاء در آتش مجسم ميگردد) (دقت بفرمائيد).

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل آيات گذشته)]

در كافى از امام صادق ع روايت كرده كه در تفسير جمله:(فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ) الخ، فرموده: باغى آن كسى است كه در طلب شكار است، و عادى به معناى دزد است كه نه شكارچى مى‌تواند در حال اضطرار گوشت مردار بخورد و نه دزد، خوردن مردار بر اين دو حرام است، با اينكه براى مسلمان حلال است و نيز اين دو طائفه در سفر شكار و سفر دزدى نبايد نماز را شكسته بخوانند.[1] و در تفسير عياشى از امام صادق ع روايت آورده كه فرمود: باغى ظالم، و عادى غاصب‌[2] است.

و از حماد از آن جناب روايت كرده كه فرمود: باغى آن كسى است كه بر امام خروج كند، و عادى دزد است.[3] و در تفسير مجمع البيان از امام باقر و امام صادق ع روايت آورده كه در معناى آيه فرمودند: يعنى بر امام مسلمين بغى نكند و با معصيت از طريق اهل حق تعدى ننمايد.[4] مؤلف: همه اين روايات از قبيل شمردن مصداق است و همه آنها معنايى را كه ما از ظاهر لفظ آيه استفاده كرديم، تاييد ميكند.

و در كافى و تفسير عياشى از امام صادق ع روايت كرده، كه در معناى جمله‌(فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ)، فرمود: يعنى تا كى بكارى ادامه ميدهند كه ميدانند آنكار سرانجامشان را بسوى آتش ميكشد؟[5].

و در تفسير مجمع البيان از على بن ابراهيم از امام صادق ع روايت كرده كه‌

[1]- فروع كافى ج 3 ص 438 حديث 7

[2] ( 2 و 3)- تفسير عياشى ج 1 ص 74 حديث 151 و 154

[3] ( 2 و 3)- تفسير عياشى ج 1 ص 74 حديث 151 و 154

[4]- تفسير مجمع البيان ج 1 ص 257

[5]- اصول كافى ج 2 ص 268 حديث 2 و تفسير عياشى ج 1 ص 75 حديث 157