بهشت نميشود مگر كسى كه يهودى يا نصارى باشد)،[1] و نيز مى‌فرمايد: ((وَ قالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصارى‌ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ، وَ قالَتِ النَّصارى‌ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلى‌ شَيْ‌ءٍ، وَ هُمْ يَتْلُونَ الْكِتابَ‌)، يهود گفت:

نصارى بر چيزى نيست، و نصارى گفت يهود دين درستى ندارد، با اينكه هر دو گروه، كتاب ميخواندند)[2] تاييد كند.

بحث روايتى [ (شامل روايتى از رسول خدا در باره رأس مصاديق الذين آمنوا على 7)]

در تفسير الدر المنثور است كه ابو نعيم در حليه از ابن عباس روايت كرده كه گفت:

رسول خدا 6 فرمود: خداى تعالى هيچ آيه‌اى كه در آن (يا ايها الذين آمنوا) باشد نازل نفرموده، مگر آنكه على بن ابى طالب در رأس آن، و امير آنست.[3] مؤلف: اين روايت رواياتى ديگر را كه در شان نزول آياتى بسيار وارد شده، كه فرموده‌اند در باره على و يا اهل بيت نازل شده تاييد مى‌كند، نظير آيه:(كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ)[4]، و آيه:

(لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ)،[5] و آيه:(وَ كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ)[6].

[1]- سوره بقره آيه 111

[2]- سوره بقره آيه 113

[3]- ج 1 ص 104

[4]- سوره آل عمران آيه 110

[5]- سوره بقره آيه 143

[6]- سوره توبه آيه 119