سر مى‌زند).[1] پس معلوم ميشود كه انسان در آتشى معذب مى‌شود، كه خودش افروخته، و اين جمله كه مورد بحث ما است، نظير جمله‌ايست كه قرآن كريم در باره بهشتيان فرموده، و آن اينست: ((كُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً، قالُوا هذَا الَّذِي رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ، وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً)، از ميوه‌هاى بهشت بهر رزقى كه مى‌رسند، ميگويند اين همان است كه قبلا هم روزيمان شد و آنچه را كه بايشان داده ميشود شبيه با توشه‌اى مى‌يابند، كه از دنيا با خود برده‌اند).[2] چه، هم از جمله مورد بحث و هم از اين آيه بر مى‌آيد: آدمى در جهان ديگر، جز آنچه خودش در اين جهان براى خود تهيه كرده چيزى ندارد، هم چنان كه از رسول خدا 6 هم روايت شده كه فرمود: (همانطور كه زندگى مى‌كنيد، ميميريد، و همانطور كه ميميريد، مبعوث ميشويد) تا آخر حديث.[3] هر چند ميان دو طائفه، اين فرق هست، كه اهل بهشت را علاوه بر آنچه خود تهيه كرده‌اند ميدهند، چون قرآن مى‌فرمايد: ((لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ)، هر چه بخواهند در اختيار دارند، و نزد ما بيش از آنهم هست).[4] و اما كلمه (حجارة)، مقصود از اين كلمه، در جمله‌(وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ) همان سنگهايى است كه بعنوان بت مى‌تراشيدند، و مى‌پرستيدند بشهادت اينكه در جاى ديگر فرموده:

((إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ‌)، شما و آنچه مى‌پرستيد هيزم جهنميد)[5]، چون كلمه حصب نيز بهمان معنى وقود است.

*(وَ لَهُمْ فِيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ) كلمه (ازواج) قرينه‌ايست كه دلالت مى‌كند بر اينكه مراد بطهارت طهارت از همه انواع قذارتها و مكارهى است كه مانع از تماميت الفت و التيام و انس ميشود، چه قذارتهاى ظاهرى و خلقتى، و چه قذارتهاى باطنى و اخلاقى.

بحث روايتى [ (شامل يك روايت در باره ازدواج مطهره )]

مرحوم صدوق روايت كرده كه شخصى از امام صادق (ع) معناى اين آيه را پرسيد، فرمود:

ازواج مطهرة، حوريانى هستند كه نه حيض دارند و نه حدث.[6]* مؤلف: و در بعضى روايات طهارت را عموميت داده، و بمعناى برائت از تمامى عيب‌ها و مكاره گرفته‌اند.

[1]- سوره حمزه آيه 7.

[2]- سوره بقره آيه 25.

[3]- الكامل فى التاريخ لابن الاثير ج 2 ص 61 به عبارت لتموتن كما تنامون و لتبعثن كما تستيقظون و بحار جلد 7 ص 47 ح 1.

[4]- سوره ق آيه 35.

[5]- سوره انبياء آيه 98.

[6]- من لا يحضره الفقيه فضيه ج 2 ص 50 ح 4.