که با این فطرت سازش داشته باشد، صالح یعنى سازش. عمل ناصالح آن است که با فطرت انسان سازش نداشته باشد. این اعمالى که براى برادرهایتان انجام دادید، این سازش دارد با آن فطرت، فطرت انسان فطرت دوستى است با برادرانش، دشمنى یک فطرت ثانوى است که انسان برایش پیدا مى‌شود، دوستى یک فطرت ابتدائى انسان است. بچه کوچکى که متولد شده است رحمت و دوستى در او ظاهر است، کم‌کم باعث مى‌شود که از آن طرف بیفتد یا اینکه قوت پیدا کند این عمل صالحش. این کارهائى که شما براى خدمت به برادرهایتان کردید خیال نکنید که از جیبتان رفت، خیر. اینهاست که به جیب شما مى‌آید، این اعمال است که فردا صورتش را مى‌بینید و چه صورت‌هاى زیبائى، اثرش را مى‌بینید و چه اثرهاى زیبائى و آن روز است که مى‌بینید که آنهائى که شکنجه کردند چه حالى دارند. در قرآن هست که مى‌بینند اینها آنها را، گاهى احاطه پیدا مى‌کنند، آنها را مى‌بینند آنها هم اینها را مى‌بینند آنها به اینها مى‌گویند یک قدرى آبى، چیزى به ما بدهید. همین‌هائى که این جوان‌هاى ما را شاید تشنگى هم دادند (داده‌اند لابد) اینها هم در آنجا عمل خودشان را مى‌بینند، همراه عمل خودشان است. جهنم از اعمال ما درست مى‌شود، بهشت هم از عمل ما درست مى‌شود، همه‌اش عمل ماست. کوشش کنید که عمل صالح باشد، سازگار باشد با طبیعت و فطرت. همین اعمالى که شما انجام دادید ارزشش را ما نمى‌توانیم تعیین کنیم در یک میدان جنگى که دارد گلوله غرش مى‌کند و دشمن با توپ و تانک حمله کرده، براى نجات دادن یک انسان اگر کسى خودش را به خطر بیندازد و برود نجات بدهد او را، ارزش این کار را در اینجا نمى‌توانیم ما تعیین کنیم که چقدر ارزش دارد. قضیه نجات یک آدم نیست قضیه آن حالى روحى است که این آدم دارد و با آن حال روحى مى‌رود و این اقدام را مى‌کند. این عمل شما ارزش دارد پیش خدا و این عمل را ادامه بدهید. انشاء الله آن چیزها نمى‌آید در کار، لکن خوب تصادف‌ها هست، گرفتارى‌ها هست، مرض‌ها هست، همه اینها هست.

نیاز بیمار به تلطف و مهربانى طبیب بیشتر از مداواست‌

شغل شما یک شغل شریفى است و پر ارزش، تماس لمسى شما دارید با آن برادرهاى گرفتار، توجه کنید که خوب انجام بدهید، با آنها خوب رفتار کنید که یک نفرى که الان گرفتار است و مثلاً زیر اتومبیل رفته یا زخم برداشته یا زلزله دیده یا چه، این آنقدر که احتیاج به مداوا دارد بیشتر احتیاج به لطف دارد. این کسى که مى‌رود او را نجات مى‌دهد، پرستارى مى‌کند، مى‌آورد طبیبى که او را مى‌بیند، آنقدرى که این آدم الان احتیاج دارد که با او تلطف کنند، ترحم کنند، خوب رفتار کنند، بیشتر از آن اندازه‌اى است که باید مداوا کنند. این یک لطف روحى است و آن یک گرفتارى جسمى. خیلى باید توجه داشته باشید به اینکه با آنهائى که سر و کار دارید و اینها گرفتار هستند، طورى رفتار کنید که گرفتارى‌هایشان سبک بشود. وقتى با آنها رفتار خوب بشود مثل یک پدرى که اولادش را مى‌خواهد نجات بدهد یا مادرى که بچه‌اش گرفتارى دارد و مى‌خواهد او را نجات بدهد، آنقدرى که الطاف این مادر او را آرام مى‌کند، مداوا، آنقدر تاثیر در او ندارد، این الان احتیاج به این دارد که روحش آرام