نام کتاب : خاتمیت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 52
قانون است و نه از آن جهت که امام است ( نه ازآن جهت که مؤمنی از
مؤمنین یا عالمی از علماء است ) وظیفه دارد که برود به سراغ مردم و آنها
را دعوت و تبلیغ بکند ، امر به معروف و نهی از منکر بنماید ، یعنی
دعوت ، تبلیغ ، ترویج و امر به معروف و نهی از منکر وظیفه امام از آن
جهت که امام است ، نیست ، این وظیفه عموم است و او هم یکی از کسانی
است که این وظیفه را دارد . امام حسین علیهالسلام اگر قیام کرد ، قیام
امر به معروف و نهی از منکر ، نه از آن جهت بود که امام وقت بود و
امام وقت یک همچو وظیفهای داشت ، بلکه یک وظیفهای داشت که آن وظیفه
را هر مؤمن بصیری داشت ، و لهذا خود آن حضرت هم هیچ این وظیفه را به
امامت معلق نمیکرد . میفرمود : « الا ترون ان الحق لا یعمل به و ان الباطل
لا یتناهی عنه » . نمیبینید که به حق عمل نمیشود و مردم از باطل خودداری
نمیکنند ، « لیرغب المؤمن فی لقاء الله محقا » [1] . پس یک نفر آدم
با ایمان باید از این زندگی بیزار باشد و طالب شهادت .
پس وظیفه امام چیست ؟ امام مرجعی است برای حل اختلافات ، شاخصی است
برای حل اختلافاتی که منشاء آن هم خود علماء هستند . شما در بسیاری از
روایات شیعه میبینید که میفرمایند : « الامام یؤتی و لا یأتی » یعنی امام
وظیفه ندارد برود به سراغ دیگران بلکه دیگران باید به سراغ او بروند . و
یا در یک روایت دیگر فرمود : « الامام کالکعبة » مثل امام مثل این کعبه
است ، کعبه نزد مردم نمیرود بلکه مردم وظیفه دارند به سراغ کعبه بروند .
راجع به این آیه کریمه که میفرماید : « و اذن فی الناس بالحج یأتوک
[2] . در احادیث دارد که مقصود پیغمبر است از آن جهت که
[1] لهوف ، ص . 33
[2] سوره حج ، آیه . 27
نام کتاب : خاتمیت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 52