فطرت - مطهری، مرتضی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : فطرت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 22

خدای متعال که دلها را آفریده است جبار [1] دلها بر اساس فطرتهای این‌ دلهاست . در اینجا " فطرت " جمع بسته شده است : فطرات ( فطرتها ) .
از اینجا ما یک نشانه پیدا می‌کنیم که آنچه که از نظر معارف اسلامی ، فطری انسان است یک چیز نیست بلکه انسان فطریاتی دارد . ابن اثیر گفته‌ است : " علی فطراتها " ای علی خلقها [2] .

سخن ابن عباس

حدیث عجیبی از ابن عباس نقل می‌کند که من همین حدیث را قرینه می‌گیرم‌ بر اینکه لغت " فطرت " از لغاتی است که قرآن برای اول بار به کار برده است . ابن عباس که پسر عموی پیغمبر و مردی قرشی و عالم است او یک عجمی نبوده که بگوییم از لغت عرب ناآگاه بوده است می‌گوید من معنی‌ کلمه " فطرت " را که در قرآن آمده است آن وقتی فهمیدم که با یک‌ اعرابی بادیه نشین روبرو شدم که این کلمه را در موردی به کار برد . وقتی‌ این کلمه را در آن مورد به کار برد مفهوم آیه برای من روشن شد . می‌گوید : ما کنت ادری ما فاطر السموات والارض حتی احتکم الی اعرابیان فی بئر .
لغت " فاطر " را که در قرآن آمده است درست نفهمیده بودم تا اینکه دو نفر اعرابی [3] آمدند که درباره یک چاه آب با یکدیگر اختلاف داشتند .
یکی از آنها

[1] یعنی جبران کننده ، که مقصود ، خلاق است . [2] نهایه ابن اثیر ، ج / 3 ص . 457 [3] " اعرابی " یعنی عرب بادیه نشین . لغت " اعراب " که در قرآن‌ آمده است . با آنچه که ما امروز " اعراب " می‌گوییم که جمع عرب‌ می‌گیریم یکی نیست . جمع عرب ، عرب است . اعراب و اعرابی معمولا به‌ بادیه نشینها می‌گویند .

نام کتاب : فطرت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 22

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست