النساء مى‌باشد. قرآن مجيد مى‌گويد: «قُلْ لِلَّهِ الشَّفاعَةُ جَمِيعاً لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ». [1]

«بگو: شفاعت به طور كامل از آن خدا است، حكومت آسمان‌ها و زمين از آن او است سپس به سوى او بازمى‌گرديد».

4- به علاوه مشركان عرب هنگامى كه به جهت بت‌پرستى مورد اعتراض واقع شدند گفتند «ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‌». [2]

«ما بت‌ها را تنها براى اين پرستش مى‌كنيم كه ما را به خدا نزديك كند» و هرگز پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله اين سخن را از آنها نپذيرفت.

بنابراين پرستش آنها نسبت به بت‌ها براى خالق و رازق بودن آنها نبود بلكه فقط براى شفاعت بت‌ها عند الله بود، پس هر كس غير خدا را شفيع بداند مانند مشركان عرب است و جان و مال او مباح است!!

اين بود عصاره كلام آنها در مسأله توحيد و شرك.

نقد و بررسى‌

در واقع تكيه‌گاه عمده «وهّابيّون» در كتاب‌هاى مختلف در بحث توحيد و شرك همان چند آيه بالاست كه در همه جا به آن استناد مى‌جويند، و سعى دارند، از كنار ساير آيات قرآن به سادگى بگذرند،

[1]. زمر، آيه 44.

[2]. زمر، آيه 3.