6- ضعف منطق و برداشت نادرست از شش واژه قرآنى‌

شاهكار مهمّ اين مذهب در مسأله توحيد و شرك است و همان‌گونه كه گفتيم برگرفته از عقايد «ابن تيميّه دمشقى» مى‌باشد.

«محمّد بن عبد الوهّاب» در رساله «كشف الشبهات» در اين باره سخنى دارد كه خلاصه‌اش چنين است:

1- توحيدى كه اسلام به آن دعوت كرده توحيد در عبادت است، زيرا مشركان عرب توحيد خالق را قبول داشتند و مى‌گفتند عالم همه مخلوق خداست‌ «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ». [1]

«هرگاه از آنها سؤال كنى چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده؟

مى‌گويند: خداوند تواناى دانا!»

و در جاى ديگر مى‌فرمايد: «قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ مَنْ يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ‌

[1]. زخرف، آيه 9.