به يقين هيچ كس استفاده از اختراعات جديد مانند دوچرخه، تلفن، دوربين عكّاسى و رايانه و ... را به عنوان يك امر واجب يا مستحب دينى انجام نمى‌دهد، بلكه يك امر عرفى است، مانند انواع غذاها و لباس‌ها و ساختمان‌ها كه بر اثر گذشت زمان تغيير مى‌يابد و شكل نوينى به خود مى‌گيرد.

به عبارت ديگر گونه‌اى از اعمالى كه ما انجام مى‌دهيم اعمال عرفى است كه ارتباط خاصّى با شرع ندارد، مانند مثال‌هايى كه در بالا آمد: تنوّع در انواع لباس‌ها، مركب‌ها، غذاها، آداب و رسوم و وسايل زندگى و منزل.

بدعت به معنى نوآورى مفيد در اين امور كار خوبى است و نشانه پيشرفت تمدّن بشر است، بنابراين نه دوچرخه مركب شيطان است، نه دوربين عكّاسى چشم شيطان، نه انواع تلفن مايه تباهى و فساد دين است و نه مراسم جشن و شادمانى براى تولّد بزرگان دين كه يك امر عرفى است گناه مى‌باشد، همان كارى كه گاه به عنوان مراسم جشن تولّد براى فرد فرد خانواده‌ها انجام مى‌شود و گاه به طور دسته جمعى براى يك عالم بزرگ دينى يا از آن بالاتر براى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و بزرگان دين مراسم با شكوهى مى‌گيرند.

براى انجام اين گونه امور هيچ دليلى بر حرمت نداريم، جز سوء