5- جمود و مخالفت با هر پديده نوين‌

بنيان‌گذار مذهب وهّابى با هرگونه بدعتى به مبارزه برخاست، چيزى كه از نظر اصولى مورد انكار ساير فرق مسلمين نيز نبود، زيرا همگى بدعت‌ها را در دين به طور كلّى انكار مى‌كنند. [1]

ولى او در معنى بدعت مرتكب اشتباه بزرگى شده بود، و به همين جهت با هر چيز تازه‌اى به مبارزه برخاست.

اكنون ببينيم منظور از بدعت چيست؟ آيا هر مطلب تازه، هر ابداع جديد بدعت است؟ و بايد با تمام مظاهر نوين تمدّن بشرى به مبارزه برخاست- آن گونه كه پيروان نخستين وهّابيان از سخنان او برداشت كرده بودند- و به همين جهت حتّى دوچرخه را مركب‌

[1]. در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «أهْلُ الْبِدَعِ شَرُّ الخَلْقِ وَ الخَلِيقَةِ؛ بدعت‌گذاران بدتر خلق خدا هستند» (كنز العمّال، حديث 10951) و در حديثى از امام على عليه السلام آمده است كه فرمود: «مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ؛ هيچ بدعتى حادث نشد، مگر اين كه سنّتى با آن ترك شد، (شرح نهج البلاغه ابن أبي الحديد، جلد 9، صفحه 93) و احاديث در اين زمينه در كتب فريقين بسيار است.