اكنون مى‌فهميم چرا طالبان و القاعده كه همان وهّابيان تندرو هستند، به خودشان اجازه مى‌دهند تنها در يك بمب‌گذارى در نجف (دو سال قبل) 150 نفر از مردم عادى را بكشند و 300 نفر را مجروح كنند كه در ميان آنها كودكان خردسال و زنان و پيران سال خورده بودند، اين‌ها ثمرات تلخ و دردناك آن طرز فكرهاست كه چهره اسلام را در جهان سخت مشوّه ساخته و محيط را حتّى در كشور عربستان سعودى كه پايگاه اصلى آن بوده، ناامن كرده است.

آيا چنين برنامه‌ها و چنين افكارى مى‌تواند باقى بماند؟

وهّابيان روشنفكر و ميانه‌رو

اخيراً هم از سوى دولت سعودى و هم از سوى جمعى از انديشمندان روشن‌فكر وهّابى، حركتى به سوى اعتدال، و بازنگرى در مفاهيم گذشته، ديده مى‌شود.

اين حركت تا آنجا پيش رفته است كه اميد مى‌رود گفتگو و «حوار» بين فرق مختلف اسلامى جاى نزاع و جنگ و جدال و بدگويى و متّهم ساختن به شرك و كفر را بگيرد.

گرچه هنوز اين امر به صورت يك روش عمومى در نيامده ولى موارد متعدّدى كه نشانه جوانه زدن اين نهال ميمون است، ديده مى‌شود.

خبر مى‌رسد كه بعضى از علماى شيعه حجاز با بعضى از