معنى دعا در قرآن مجيد بوده است.

اكنون به قرآن مجيد بازمى‌گرديم و معنى واژه «دعا» را از قرآن مى‌طلبيم تا روشن شود «دعا» كردن و خواندن غير خدا، گاه كفر است و گاه ايمان؛ امّا اين افراد بر اثر كم اطّلاعى يا پيشداورى‌هاى نادرست، گرفتار چنان اشتباه خطرناكى شده‌اند.

(اتّفاقاً ما تجربه كرده‌ايم، افراد نادرى كه در حوزه‌هاى علميّه ما، گاهى تمايلات وهّابى‌گرى پيدا مى‌كنند، آنها نيز افراد كم‌اطّلاعى هستند كه در دروس حوزوى مشكل داشته‌اند).

به هر حال واژه دعا در قرآن به معانى مختلفى آمده است:

1- دعا به معنى عبادت، مانند آيه 18 سوره جن «... فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً» تعبير به «مع اللَّه» (همراه با خدا) نشان مى‌دهد، منظور اين است كه كسى را همتا و شريك خدا نپنداريد و عبادت نكنيد.

گواه اين مطلب، آيه 20 همين سوره (با فاصله يك آيه) است كه مى‌گويد: « «قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً»؛ بگو تنها پروردگارم را مى‌پرستم و كسى را شريك او قرار نمى‌دهم».

هر مسلمانى مى‌داند «دعا» به اين معنى، مخصوص خدا است و كسى همتاى او نيست و جاى شكّ و ترديد ندارد.

2- دعا به معنى فراخواندن به سوى چيزى، مانند آنچه در مورد نوح پيامبر عليه السلام آمده است كه مى‌گويد: « «قالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي‌