مى‌گفتند ما بت‌ها را بدين جهت پرستش مى‌كنيم تا شفيعان ما نزد خدا باشند و كار شما مانند كار مشركان عرب است.

مى‌گوييم آنها پرستش بت‌ها مى‌كردند، ما هرگز پيامبر صلى الله عليه و آله و خاندان او را پرستش نمى‌كنيم و درخواست شفاعت ربطى به عبادت و پرستش ندارد.

مى‌گويند همين است كه ما مى‌گوييم!

مى‌گوييم قرآن خودش به گنهكاران دستور داده نزد پيامبر صلى الله عليه و آله بروند و از او تقاضاى استغفار (و شفاعت) در پيشگاه خدا كنند تا خدا آنها را ببخشد: «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً». [1]

«اگر مخالفان، هنگامى كه به خود ستم مى‌كردند (و فرمان‌هاى خدا را زير پا مى‌گذاردند)، به نزد تو مى‌آمدند، و از خدا طلب آمرزش مى‌كردند، و پيامبر هم براى آنها استغفار مى‌كرد، خدا را توبه‌پذير و مهربان مى‌يافتند».

و از آن واضح‌تر در داستان يعقوب عليه السلام مى‌خوانيم كه فرزندان يعقوب بعد از اعتراف به اشتباه و گناه خود نسبت به يوسف عليه السلام، از پدر تقاضا كردند در پيشگاه خدا براى آنها استغفار (و شفاعت) كند و گفتند: «يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ* قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ». [2]

[1]. نساء، آيه 64.

[2]. يوسف، آيات 97 و 98.