و در مقابل براى حج آنچنان پاداشهاى عظيمى در روايات اسلامى وارد شده كه درباره كمتر عملى ديده مى‌شود.

چنانكه در حديثى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:

«كسانى كه حج و عمره به جا آورند ميهمان خدا هستند، هر چه بخواهند خدا به آنها مى‌دهد، و هر دعائى كنند به اجابت مى‌رسد، و اگر درباره كسى شفاعت كنند پذيرفته مى‌شود ... و اگر در اين راه بميرند خداوند تمام گناهان آنها را مى‌بخشد».

و نيز در حديث ديگرى مى‌خوانيم: «انَّ الْحَجَّ المَبْرُورَ لا يَعْدِلُهُ شَى‌ءٌ وَ لا جَزاءَ لَهُ الَّا الجَنَّة؛ حجّ مقبول چيزى با آن برابرى نمى‌كند و پاداشى جز بهشت ندارد!»

«وَ انَّ الْحاجَّ يَكُونُ كَيَومٍ وَلَدَتْهُ امُّه؛ كسى كه حج به جا آورد از گناه پاك مى‌شود، همانند روزى كه از مادر متولّد شده است».

و اين بزرگترين موهبت، و برترين افتخار، و بالاترين پاداش است.