مسأله 455- محرم نمى‌تواند مو از بدن ديگرى زايل كند. خواه طرف مقابل مُحرِم باشد، يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد، يا با وسيله ديگر؛ ولى اين كار كفّاره‌اى ندارد. بنابراين، بايد دقّت كرد كه در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد محرم نمى‌توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند؛ بلكه اوّل بايد خودشان از احرام خارج شوند، و بعد چنين كنند.

13- عقد ازدواج‌

مسأله 456- ازدواج كردن در حال احرام براى مُحرِم، اعم از زن و مرد، جايز نيست؛ خواه خودش صيغه عقد را بخواند، يا به ديگرى وكالت دهد كه اين كار را انجام دهد. خواه عقد دائم باشد يا موقّت، و در هر صورت عقد او باطل است، و هرگاه علم به حرام بودن آن داشته باشد، و اقدام به اين كار كند، آن همسر براى او حرام ابدى خواهد شد.

مسأله 457- جايز نيست مُحرم براى ديگرى صيغه عقد بخواند، هرچند او مُحرِم نباشد، و در اين صورت نيز عقد او باطل است؛ امّا حرام ابدى نمى‌شود، و در هيچ يك از دو صورت فوق كفّاره واجب نيست.

مسأله 458- جايز نيست مُحرِم در مجلس عقد ازدواج به عنوان شاهد حضور پيدا كند. همچنين (بنابر احتياط واجب) جايز نيست شهادت بر انجام عقد ازدواج دهد؛ هر چند قبل از احرام شاهد عقد بوده باشد، و براى خود يا ديگرى خواستگارى كند.

مسأله 459- اگر با علم به مسأله، همسرى را در حال احرام براى خود عقد كند، همان گونه كه گفته شد آن همسر بر او حرام دائمى مى‌شود، ولى اگر با جهل به مسأله چنين كارى كند، عقد باطل است، امّا حرام ابدى نمى‌شود، و احتياط مستحب آن است كه با او ازدواج نكند؛ مخصوصاً اگر با او نزديكى كرده باشد.