در حديث ديگرى از همان راوى از پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) آمده است:

«مَنْ زَارَنِى بَعْدَ مَوْتِى فَكَأَنَّمَا زَارَنِى فِى حَيَاتِى‌

؛ هر كس مرا بعد از رحلتم زيارت كند مثل اين است كه در حياتم مرا زيارت كرده باشد». [1]

بنابراين، فرضيّه تفاوت زمان حيات و ممات، يك پندار واهى بيش نيست.

ضمناً از اطلاق اين احاديث به خوبى استفاده مى‌شود «شدّ رحال» و حركت به قصد زيارت قبر پيامبر (صلى الله عليه و آله) در مدينه هيچ اشكالى ندارد.

زنان و زيارت قبور

زنان به خاطر عواطف رقيق‌ترى كه دارند، نياز بيشترى به زيارت قبور عزيزان خود پيدا مى‌كنند تا تسلّى خاطر يابند، و تجربه نشان داده كه نسبت به زيارت قبور اولياء الله نيز علاقه بيشترى دارند.

امّا متأسّفانه گروه وهّابيان افراطى، به خاطر حديث مشكوكى، زنان را به شدّت از زيارت اين قبور بازمى‌دارند و حتّى در افواه عوام آنها در جنوب ايران مشهور است، زنى كه بر سر قبرى حاضر شود، ميّت آن زن را به صورت برهنه مادرزاد مى‌بيند!

[1]. همان مدرك، علّامه امينى آن را از 13 كتاب نقل كرده است.