6- آيا همه صحابه بدون استثنا عادل بودند؟

همان گونه كه گفتيم غالب برادران اهل سنّت مى‌گويند، همه صحابه يعنى كسانى كه در عصر پيامبر بودند يا آن حضرت را درك كردند و قسمتى از زمان را با آن حضرت بودند، بدون هيچ استثنايى داراى مقام عدالت بودند و قرآن گواه بر اين معناست.

متأسّفانه اين برادران بعضى از آيات قرآن را كه به سود آنهاست پذيرفته و بقيّه آيات را به فراموشى سپرده‌اند. آياتى كه استثناهايى براى اين مطلب ارائه مى‌دهد، (مى‌دانيم همه عمومات معمولا استثناهايى دارد).

ما عرض مى‌كنيم:

اين چه عدالتى است كه قرآن مجيد بارها خلاف آن را بيان كرده است، از جمله در آيه 155 سوره آل عمران مى‌خوانيم: (إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ بِبَعْضِ ما كَسَبُوا وَ لَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ). آيه اشاره به كسانى است كه در روز جنگ احد پا به فرار گذاشتند و پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) را در مقابل دشمن تنها رها كردند. آيه مى‌گويد: «كسانى كه در روز روبه‌رو شدن دو جمعيّت با يكديگر (روز جنگ احد) فرار كردند، شيطان آنها را بر اثر بعضى از گناهانشان به لغزش افكند. خداوند آنها را بخشيد، خداوند آمرزنده و حليم است».

از اين آيه به خوبى استفاده مى‌شود كه در آن روز، گروهى فرار