كه مسأله تقيّه مورد قبول همه است. راستى شگفت‌انگيز است كه با اين سندهاى محكم قرآنى و كلمات مفسّران اهل سنّت، بازهم بر شيعه به خاطر قبول تقيّه خرده‌گيرى مى‌كنند؟

آرى نه عمّار منافق بود و نه مؤمن آل فرعون، بلكه از دستور الهى تقيّه بهره گرفتند.

5- تقيّه در روايات اسلامى‌

در روايات اسلامى نيز تقيّه بازتاب وسيعى دارد به عنوان نمونه:

مسند أبى شيبة از مسانيد معروف اهل سنّت است. او در داستان «مسيلمه كذّاب» نقل مى‌كند كه مسيلمه كذّاب دو نفر از ياران رسول خدا (صلى الله عليه و آله) را در منطقه نفوذ خود دستگير كرد. از هر دو سؤال كرد، آيا شهادت مى‌دهيد كه من فرستاده خدا هستم؟! يكى شهادت داد و نجات يافت و دوّمى شهادت نداد و گردنش را زدند.

هنگامى كه خبر به پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) رسيد، فرمود: آن كه كشته شد بر طريق صدق و راستى قدم برداشت و دوّمى رخصت الهى را پذيرا شد و گناهى بر او نيست. [1]

در احاديث ائمّه اهل بيت (عليهم السلام) به خصوص امامانى كه در عصر قدرت بنى اميّه و بنى عبّاس مى‌زيستند و دوستان على (عليه السلام) را هركجا مى‌يافتند به قتل مى‌رساندند، دستور تقيّه فراوان ديده مى‌شود، زيرا

[1]. مسند ابى شيبه، جلد 12، صفحه 358.