3- توسّل به تنهايى كافى نيست‌

بايد به مردم اين مطلب را بياموزيم كه به توسّل به اولياء الله و صالحان قناعت نكنند. اصلا توسّل درسى است براى ما، چرا به آنها متوسّل مى‌شويم؟ براى اينكه در پيشگاه خدا آبرومندند، چرا آبرومندند؟ براى اعمال صالحشان، پس ما بايد به طرف اعمال صالح پيش برويم. توسّل به ما درس مى‌دهد كه تقرّب به خدا از طريق اعمال صالح است و توسّل به اولياء الله به خاطر اعمال صالحشان مى‌باشد، آنها در پيشگاه خدا مقرّب شدند و ما از آنها مى‌خواهيم كه نزد خداوند براى ما شفاعت كنند، پس ما هم بايد بكوشيم آن مسيرى را كه آنها طى كرده‌اند دنبال كنيم. توسّل بايد تبديل به يك مكتب انسان‌ساز و تربيت‌كننده شود، مبادا در توسّل متوقّف شويم و آن اهداف عاليه توسّل را فراموش كنيم اين هم امر مهمّى بود كه همه بايد به آن توجّه داشته باشيم.

4- توسّل در امور تكوينى‌

نكته ديگر اينكه توسّل به عالم اسباب هم در امور تشريعى وجود دارد و هم در امور تكوينى و هيچ كدام مانع از توحيد نيست. ما هنگامى كه مى‌خواهيم به نتايج مطلوب برسيم، در زندگى طبيعى‌مان به دنبال اسباب مى‌رويم، زمين را شخم مى‌زنيم، بذرافشانى مى‌كنيم، آبيارى و آفت‌زدايى مى‌كنيم، محصول را به موقع برداشت مى‌كنيم و