توسّل در گستره آيات و دليل عقل‌

اين مسأله (توسّل به اولياء الله) در پيشگاه خدا براى حلّ مشكلات مادّى و معنوى از مهم‌ترين و جنجالى‌ترين مباحث ميان وهّابيان و ساير مسلمين جهان است. وهّابيان تصريح مى‌كنند توسّل إلى الله با اعمال صالحه اشكالى ندارد، ولى توسّل به اولياء الله جايز نيست. آن را نوعى شرك مى‌دانند، در حالى كه ساير مسلمين جهان توسّل به اولياء الله را به معنايى كه شرح خواهيم داد مجاز مى‌شمرند.

پندار وهّابيان اين است كه آياتى از قرآن مانع از اين توسّل است و آن را شرك مى‌شمارند، از جمله آيه شريفه‌ (ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى‌) [1] كه درباره معبودهايى مانند فرشتگان است و مشركان جاهليّت مى‌گفتند «اگر ما آنها را پرستش مى‌كنيم براى اين است كه ما را به خدا نزديك كند» و قرآن اين سخن آنها را شرك مى‌شمارد. در آيه ديگر مى‌گويد: « (فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللهِ أَحَداً)؛ كسى را با خدا نخوانيد». [2]

[1]. سوره زمر، آيه 3.

[2]. سوره جنّ، آيه 18.