مى‌خوانيم كه انس مى‌گويد: «صليت مع رسول الله (صلى الله عليه و آله) و أبي بكر و عمر و عثمان فلم أسمع احداً منهم يقرأ بسم الله الرحمن الرحيم؛ با رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و أبو بكر و عمر و عثمان نماز خواندم از هيچ يك از آنان نشنيدم كه بسم الله را بخواند». [1] توجّه داشته باشيد در اين حديث درباره قرائت على (عليه السلام) سخنى به ميان نيامده است!

راستى حيرت‌آور است، يك فرد معيّن مانند انس يك بار با صراحت مى‌گويد پشت سر پيامبر (صلى الله عليه و آله) و سه خليفه نخستين و على (عليه السلام) نماز خواندم، همه بسم الله را با صداى بلند مى‌خواندند، جاى ديگر مى‌گويد پشت سر حضرت رسول (صلى الله عليه و آله) و سه خليفه نخستين نماز خواندم، هيچ يك از آنان بسم الله را نمى‌خواندند تا چه رسد به صداى بلند و جهر.

آيا هر خردمندى در اينجا به فكر فرو نمى‌رود كه دست جاعلين حديث براى خنثى كردن حديث نخست- به دليلى كه به زودى خواهد آمد- به جعل حديث دوّم و نسبت دادن آن به انس در كار بوده است، و چون جهر به بسم الله از سوى على (عليه السلام) است و پيروان او در همه جا معروف بوده، نام او را ذكر نكرده‌اند تا مايه رسوايى نشود؟

2- در سنن بيهقى از عبد الله بن مغفل نقل مى‌كند كه مى‌گويد: «سمعنى ابى و أنا أقرأ بسم الله الرحمن الرحيم فقال: أى بنىّ محدث؟ صلّيت خلف رسول الله (صلى الله عليه و آله) و أبي بكر و عمر و عثمان فلم أسمع أحداً منهم‌

[1]. صحيح مسلم، جلد 2، باب حجّة من قال لا يجهر بالبسملة، صفحه 12.