يك نكته شگفت‌آور

هنگامى كه پيروان اهل بيت (عليهم السلام) به زيارت خانه خدا مشرّف مى‌شوند و براى حفظ وحدت، طبق دستورى كه ائمّه اهل بيت (عليهم السلام) به آنها داده‌اند، در نماز جماعت برادران اهل سنّت شركت مى‌كنند و به فضيلت نماز در مسجد الحرام و مسجد النبى (صلى الله عليه و آله) نائل مى‌شوند، نخستين چيزى كه توجّه آنها را به خود جلب مى‌كند اين است كه مى‌بينند ائمّه محترم جماعت آنها يا «بسم الله الرحمن الرحيم» در آغاز سوره حمد مطلقاً نمى‌گويند يا آهسته و مخفى مى‌گويند حتّى در نمازهاى جهريّه مانند مغرب و عشا.

اين در حالى است كه مشاهده مى‌كنند در تمام قرآن‌هاى موجود كه غالباً در مكّه چاپ شده است، سوره حمد هفت آيه دارد كه يكى از آنها بسم الله است و اين سبب تعجّب همه مى‌شود كه چرا بسم الله مهمترين آيه قرآن به چنين سرنوشتى گرفتار شده است.

ولى هنگامى كه از ما سؤال مى‌كنند و داستان اختلاف روايات و