4- ما هم در
كتاب «أنوار الأصول» بحث بسيار مبسوطى درباره عدم تحريف قرآن مجيد نگاشته و پاسخ
دندانشكنى به شبهات فصل الخطاب دادهايم.
مرحوم حاجى
نورى گرچه مرد عالمى بود ولى به گفته علّامه بلاغى بر روايات ضعيف تكيه مىكرد و
خودش نيز بعد از انتشار كتاب مزبور نادم و پشيمان شد، و همه بزرگان حوزه علميه نجف
اشرف اين كار را از اشتباهات روشن او خواندند. [2]
جالب اين كه
بعد از انتشار كتاب فصل الخطاب حاجى نورى به قدرى از هر طرف هجوم به او شد كه
ناچار شد رسالهاى در دفاع از خود بنويسد كه منظور من عدم تحريف كتاب الله بوده
است و از تعبيرات من برداشت سوء شده است. [3]
مرحوم علامه
سيّد هبة الدين شهرستانى مىگويد: هنگامى كه در سامرا بودم، مرحوم ميرزاى شيرازى
بزرگ آنجا را به مركز علم و دانش شيعه تبديل كرده بود، در هر مجلسى وارد مىشديم،
فرياد و ضجّه بر ضد حاجى نورى و كتابش بلند بود و بعضى با كلمات بسيار زشت از او
ياد مىكردند. [4]