بعضى ديگر از شيوخ محدّثين نقل مى‌كند كه يكى از زهّاد، داوطلبانه (و به قصد قربت) احاديثى در فضيلت قرآن و سوره‌هاى آن جعل كرد. هنگامى كه از او پرسيدند چرا اين كار را كردى؟ گفت: من ديدم مردم نسبت به قرآن كم توجّه شده‌اند، دوست داشتم رغبت آنها را به قرآن زياد كنم، و هنگامى كه به او گفتند پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) فرمود: «من كذب علىّ فليتبوأ مقعده من النار؛ هر كس به من دروغ ببندد، جايگاه خود را در آتش آماده كرده است» در جواب گفت: پيغمبر فرموده «من كذب علىّ ...» يعنى كسى كه بر ضدّ من دروغى بگويد، من اين دروغ‌ها را به نفع پيغمبر (صلى الله عليه و آله) مى‌گويم!!

قرطبى در نقل اين گونه احاديث تنها نيست، جمع ديگرى از دانشمندان اهل سنّت نيز آن را نقل كرده‌اند (براى توضيح بيشتر به كتاب نفيس الغدير جلد پنجم بحث «كذّابين و وضّاعين» مراجعه كنيد).

گروه دوّم كسانى بودند كه در برابر گرفتن پول‌هاى كلان به وضع حديث به نفع معاويه و بنى اميّه و ذمّ امير مؤمنان على (عليه السلام) پرداختند. از جمله «سمرة بن جندب» بود كه مبلغ چهارصد هزار درهم از معاويه گرفت و اين حديث را در ذمّ على (عليه السلام) و مدح قاتل او وضع كرد و گفت آيه شريفه‌ (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ ...) [1] درباره عبد الرحمن بن ملجم قاتل على (عليه السلام) نازل شده و آيه شريفه‌

[1]. سوره بقره، آيه 207.