او اهمّيّت فراوان قائل‌اند در حديث معروفى مى‌گويد: «لئن تقطع قدماى أحبّ إلىّ من أن امسح على الخفّين؛ هرگاه دو پاى من قطع شود براى من بهتر از آن است كه (هنگام وضو) مسح بر روى كفش‌ها كنم!». [1]

با اين كه شب و روز با پيامبر (صلى الله عليه و آله) بوده و وضوى آن حضرت را ديده است.

به هر حال اگر اين برادران از احاديث اهل بيت (عليهم السلام) كه مطابق ظاهر قرآن است، پيروى مى‌كردند، جز مسح بر پاها را نمى‌پذيرفتند.

پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) در حديث صحيح معتبر فرمود: از ميان شما مى‌روم و دو چيز گران بها در ميان شما مى‌گذارم: كتاب خدا و عترتم، اهل بيتم را كه اگر به آنها تمسّك جوييد هرگز گمراه نمى‌شويد.

امام باقر (عليه السلام) در روايت معتبرى مى‌فرمايد: سه چيز است كه در آن از هيچ كس تقيّه نمى‌كنم: شرب مسكرات (بعضى شرب نبيذ را جايز مى‌شمردند)، مسح بر خفّين (كفش‌ها) و حجّ تمتّع،

«ثَلَاثَةٌ لَا اتَّقِى فِيهِنَّ أحَداً شُرْبُ المُسْكِرِ، وَ مَسْحُ الخُفَّيْنِ وَ مُتْعَةُ الحَجِّ». [2]

(1). مبسوط سرخسى، جلد 1، صفحه 98.

(2). كافى، جلد 3، صفحه 32.