طرح مسأله‌

نماز مهمترين رابطه خلق با خالق، عالى‌ترين برنامه تربيت، وسيله تهذيب نفوس و خودسازى، ناهى از فحشا و منكر و سبب قرب الى الله است، و نماز با جماعت سبب قوّت و قدرت مسلمين و وحدت صفوف آنها و سرزندگى و بالندگى جامعه اسلامى است.

نماز به طور اصولى در هر شبانه روز پنج بار انجام مى‌شود، و قلب و روح انسان به طور مداوم در اين چشمه زلال فيض الهى شستشو مى‌گردد. پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) نماز را مايه روشنى چشم خود مى‌دانست و

«قُرَّةُ عَيْنِى فِى الصَّلَاةِ»

[1] مى‌فرمود. آن را معراج مؤمن مى‌شمرد و نداى‌

«الصَّلَاةُ مِعْرَاجُ الْمُؤْمِنِ»

[2] سر مى‌داد، و آن را وسيله تقرّب پرهيزگاران‌

[1]. مكارم الاخلاق، صفحه 461.

[2]. هر چند اين جمله را در جوامع روايى نيافتيم، ولى به قدرى معروف است كه علّامه مجلسى در لابه‌لاى بياناتش به آن استشهاد مى‌كند. (بحار الأنوار، جلد 79، صفحه 248 و 303)