أبى قد نهى عنها و قد سنّها رسول الله، أ نترك السنّة و نتبع قول أبى؟!؛ آيا اگر پدرم از آن نهى كند ولى رسول خدا آن را سنّت قرار داده باشد، ما سنّت آن حضرت را ترك كنيم و از سخن پدرم پيروى كنيم؟!». [1]

2- در حديث ديگر (در صحيح مسلم) از جابر بن عبد الله مى‌خوانيم كه مى‌گويد ما در عصر پيامبر (صلى الله عليه و آله) با مهريّه مختصرى از خرما و آرد براى چند روز متعه مى‌كرديم و در عصر أبو بكر نيز ادامه داشت تا آن كه عمر آن را به خاطر جريان «عمرو بن حريث» نهى كرد. [2]

3- در حديث ديگرى در همان كتاب آمده است كه ابن عباس و ابن زبير در مورد متعه زنان و متعه حج اختلاف كردند (و از جابر بن عبد الله داورى خواستند)، جابر گفت: ما، هر دو را در زمان پيامبر (صلى الله عليه و آله) انجام داديم، سپس عمر ما را نهى كرد و ما خوددارى كرديم! [3]

4- ابن عبّاس كه او را «حبر الأمّة» (عالم و دانشمند امّت اسلام) ناميده‌اند نيز، از طرفداران عدم نسخ حكم متعه در عصر رسول‌

[1]. اين حديث در صحيح ترمذى كه امروز در دسترس ماست به اين صورت وجود ندارد بلكه به جاى متعة النساء متعة الحج آمده، ولى زين الدين معروف به شهيد ثانى از علماى قرن دهم در كتاب شرح اللمعة الدمشقية، و سيّد بن طاووس از علماى قرن هفتم هجرى در كتاب الطرائف آن را در مورد متعة النساء آورده‌اند و به نظر مى‌رسد در نسخه‌هاى قديمى صحيح ترمذى به همين صورت بوده و در نسخه‌هاى بعد به علل معلومى آن را تغيير داده‌اند! (و كم له من نظير!)

[2]. صحيح مسلم، جلد 2، صفحه 131.

[3]. صحيح مسلم، جلد 2، صفحه 131.