شرح صحيح مسلم:

1- بعضى مى‌گويند در غزوه خيبر نخست حلال شد و سپس تحريم گرديد.

2- فقط در عمرة القضاء حلال بود.

3- در روز فتح مكّه نخست حلال و سپس تحريم شد.

4- در غزوه تبوك (در سال نهم هجرى) تحريم شد.

5- فقط در جنگ اوطاس (در سال هشتم هجرى) مباح شد.

6- در حجّة الوداع (در سال دهم هجرى) حلال شد. [1]

و جالب اينكه روايات متناقض و متعارضى در اين زمينه نقل شده، به خصوص روايت تحريم آن در خيبر و تحريم آن در حجّة الوداع معروف است كه جمعى از فقهاى اهل سنّت براى جمع ميان اين روايات به زحمت افتاده و راه حلّ مناسبى هم ارائه نداده‌اند. [2]

و از آن جالب‌تر سخنى است كه از شافعى نقل شده، او مى‌گويد: «لا أعلم شيئاً أحل الله ثمّ حرّمه ثمّ أحلّه ثمّ حرّمه إلّا المتعة؛ من چيزى نمى‌شناسم كه خداوند آن را روزى حلال كند، سپس حرام نمايد، بار ديگر حلال كند و سپس حرام بشمرد مگر متعه!!». [3]

اين در حالى است كه ابن حجر از سهيلى نقل مى‌كند كه تحريم‌

[1]. شرح صحيح مسلم، جلد 9، صفحه 191.

[2]. شرح صحيح مسلم، جلد 9، صفحه 191.

[3]. المغنى ابن قدامه، جلد 7، صفحه 572.