«قريش» را گشود، و كلمه «ابتر» را براى حضرتش انتخاب كردند. [1]

آنها طبق سنت خود، براى فرزند پسر اهميت فوق العاده‌اى قائل بودند، او را تداوم‌بخش برنامه‌هاى پدر مى‌شمردند، بعد از اين ماجرا، آنها فكر مى‌كردند با رحلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله برنامه‌هاى او به خاطر نداشتن فرزند ذكور، تعطيل خواهد شد و خوشحال بودند.

قرآن مجيد نازل شد و به طرز اعجازآميزى در اين سوره، به آنها پاسخ گفت، و خبر داد: دشمنان او ابتر خواهند بود، و برنامه اسلام و قرآن هرگز قطع نخواهد شد، بشارتى كه در اين سوره داده شده از يكسو، ضربه‌اى بود بر اميدهاى دشمنان اسلام، و از سوى ديگر، تسلّى خاطرى بود به رسول اللَّه صلى الله عليه و آله كه بعد از شنيدن اين لقب زشت و توطئه دشمنان، قلب پاكش غمگين و مكدّر شده بود.

[1] پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله صاحب فرزند ذكور ديگرى به نام «ابراهيم» از «ماريه قبطيه» در «مدينه» در سال هشتم هجرت شد، ولى اتفاقاً او نيز قبل از آن كه به دو سالگى برسد چشم از دنيا پوشيد و وفات او قلب پيامبر صلى الله عليه و آله را آزرد.

ا 1 قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ ا 2 لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ ا 3 وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ ا 4 وَ لا أَنا عابِدٌ ما عَبَدْتُّمْ ا 5 وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما أَعْبُدُ ا 6 لَكُمْ دينُكُمْ وَ لِيَ دينِ‌

بگو: اى كافران!

آنچه را شما مى‌پرستيد من نمى‌پرستم!

و نه شما آنچه را من مى‌پرستم مى‌پرستيد.

و نه من آنچه را شما پرستش كرده‌ايد مى‌پرستم.

و نه شما آنچه را كه من مى‌پرستم پرستش مى‌كنيد.

آئين شما براى خودتان، و آئين من براى خودم!

شأن نزول:

هرگز معبودان شما را نمى‌پرستم‌

در روايات آمده است: «اين سوره درباره گروهى از سران مشركان «قريش» نازل شده، مانند «وليد بن مغيره»، «عاص بن وائل»، «حارث بن قيس»، «امية بن خلف» و ... گفتند: اى محمّد! تو بيا از آئين ما پيروى كن، ما نيز از آئين تو پيروى مى‌كنيم، و تو را در تمام امتيازات خود شريك مى‌سازيم، يك سال تو خدايان ما را عبادت كن! و سال ديگر ما خداى تو را عبادت مى‌كنيم، اگر آئين تو بهتر باشد، ما در آن با تو شريك شده‌ايم، و بهره خود را گرفته‌ايم، و اگر آئين ما بهتر باشد تو در آئين ما شريك شده و بهره‌ات را از آن گرفته‌اى!

پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: پناه بر خدا كه من چيزى را همتاى او قرار دهم!

گفتند: لااقل بعضى از خدايان ما را لمس كن و از آنها تبرك بجوى، ما تصديق تو مى‌كنيم و خداى تو را مى‌پرستيم!