(17) وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى‌ فَبَشِّرْ عِبادِ ا 18 الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِكَ الَّذِينَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِكَ هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ ا 19 أَ فَمَنْ حَقَّ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ أَ فَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِي النَّارِ ا 20 لكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِها غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَعْدَ اللَّهِ لايُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعادَ

و كسانى كه از عبادت طاغوت پرهيز كردند و به سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آنها است؛ پس بندگان مرا بشارت ده!

همان كسانى كه سخنان را مى‌شنوند و از نيكوترين آنها پيروى مى‌كنند؛ آنان كسانى هستند كه خدا هدايتشان كرده، و آنها خردمندانند.

آيا تو مى‌توانى كسى را كه فرمان عذاب درباره او قطعى شده رهائى بخشى؟! آيا تو مى‌توانى كسى را كه در درون آتش است برگيرى و نجات دهى؟!

ولى آنها كه تقواى الهى پيشه كردند، غرفه‌هائى در بهشت دارند كه بر فراز آنهاغرفه‌هاى ديگرى بنا شده و از زير آنها نهرها جارى است. اين وعده الهى است، و خداوند در وعده خود تخلّف نمى‌كند!

شأن نزول:

موحّدان عصر جاهلى‌

جمعى از مفسران، شأن نزول‌هائى براى آيات فوق، ذكر كرده‌اند از جمله اين كه گفته‌اند: آيه‌ «وَ الَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ ...» و آيه بعد از آن درباره سه نفر وارد شده كه در عصر جاهليت (تسليم غوغاى مشركان در آن محيط آلوده نشدند و) مى‌گفتند:

«لا الهَ الَّا اللَّه» آنها «سلمان فارسى»، «ابوذر غفارى» و «زيد بن عمرو» بودند. [1]

[1] «قرطبى» و «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث.