مومنان را تصديق مى‌كند؛ و رحمت است براى كسانى از شما كه ايمان آورده‌اند»! و آنها كه رسول خدا را آزار مى‌دهند، عذاب دردناكى دارند!

شأن نزول:

اين حُسن است، نه عيب‌

براى آيه فوق، شان نزول‌هائى ذكر شده، كه بى‌شباهت به يكديگر نيست، از جمله اين كه: اين آيه درباره گروهى از منافقان نازل شده، كه دور هم نشسته بودند و سخنان ناهنجار، درباره پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌گفتند، يكى از آنان گفت: اين كار را نكنيد؛ زيرا مى‌ترسيم به گوش «محمّد» برسد، و او به ما بد بگويد (و مردم را بر ضد ما بشوراند).

يكى از آنان كه نامش «جلاس» بود گفت: مهم نيست، ما هر چه بخواهيم مى‌گوئيم، و اگر به گوش او رسيد، نزد وى مى‌رويم، و انكار مى‌كنيم، و او از ما مى‌پذيرد؛ زيرا محمّد صلى الله عليه و آله آدم خوش‌باور و دهن‌بينى است، و هر كس هر چه بگويد قبول مى‌كند، در اين هنگام آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]

ا 62 يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَحَقُّ أَنْ يُرْضُوهُ إِنْ كانُوا مُؤْمِنينَ ا 63 أَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ يُحادِدِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فيها ذلِكَ الْخِزْيُ الْعَظيمُ‌

آنها براى شما به خدا سوگند ياد مى‌كنند، تا شما را راضى سازند؛ در حالى كه‌شايسته‌تر اين است كه خدا و رسولش را راضى كنند، اگر ايمان دارند!

[1] «تفسير الميزان»، ج 9، ص 323؛ «بحار الانوار»، ج 22، ص 95، ح 48 (با اندكى تفاوت) و ج 22، ص 38 و 39؛ «درّ المنثور»، ج 3، ص 253؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث (قابل توجه اين كه گاهى در منابع به جاى جلاس، خلاس آمده است).