(19) أَ جَعَلْتُمْ سِقايَةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ جاهَدَ في‌ سَبيلِ اللَّهِ لا يَسْتَوُونَ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ا 20 الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا في‌ سَبيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ ا 21 يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ وَ جَنَّاتٍ لَهُمْ فيها نَعيمٌ مُقيمٌ ا 22 خالِدينَ فيها أَبَداً إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظيمٌ‌

آيا سيراب كردن حجاج و آباد ساختن مسجدالحرام را همانند (عمل) كسى قرار داديد كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده، و در راه او جهاد كرده است؟! (اين دو،) نزد خدامساوى نيستند! و خداوند گروه ظالمان را هدايت نمى‌كند!

آنها كه ايمان آوردند و هجرت كردند و با اموال و جان‌هايشان در راه خدا جهاد نمودند مقامشان نزد خدا برتر است؛ و آنها پيروز و رستگارند!

پروردگارتان آنها را به رحمتى از ناحيه خود، و رضايت (خويش)، و باغ‌هائى از بهشت بشارت مى‌دهد كه در آن، نعمت‌هاى جاودانه دارند.

همواره و تا ابد در اين باغ‌ها (و در ميان اين نعمت‌ها) خواهند بود؛ زيرا پاداش عظيم نزد خداوند است!

شأن نزول:

ايمان، برترين افتخار

در شأن نزول آيات فوق، روايات مختلفى در كتب اهل سنت و شيعه نقل شده است، كه از ميان آنها آنچه صحيح‌تر به نظر مى‌رسد، ذيلًا مى‌آوريم.

دانشمند معروف اهل سنت «حاكم، ابوالقاسم حسكانى» از «بُرَيدَة» نقل مى‌كند:

«شَيْبَه» و «عباس» هر كدام بر ديگرى افتخار مى‌كردند و در اين باره مشغول به سخن بودند كه على عليه السلام از كنار آنها گذشت، پرسيد:

به چه چيز افتخار مى‌كنيد؟