(27) يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لاتَخُونُوا اللَّهَ وَ الرَّسُولَ وَ تَخُونُوا أَماناتِكُمْ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ا 28 وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ أَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظيمٌ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! به خدا و پيامبر خيانت نكنيد! و (نيز) در امانت‌هاى خود خيانت روا مداريد، در حالى كه مى‌دانيد (اين كار، گناه بزرگى است)!

و بدانيد اموال و اولاد شما، وسيله آزمايش است؛ و (براى كسانى كه از عهده امتحان برآيند،) پاداش عظيمى نزد خداست!

شأن نزول:

توبه ابولبابه‌

باره شأن نزول آيات فوق، رواياتى نقل شده، از جمله امام باقر و امام صادق عليهما السلام فرموده‌اند: پيامبر دستور داد: يهود «بنى‌قريظه» (طايفه‌اى از يهود مدينه) را محاصره كنند. اين محاصره بيست و يك شب ادامه يافت، از اين جهت يهوديان ناچار شدند پيشنهاد صلحى- همانند صلحى كه برادرانشان از طايفه «بنى‌نضير» (گروه ديگرى از يهود مدينه) كرده بودند- بكنند به اين ترتيب كه: از سرزمين «مدينه» كوچ كرده به سوى «شام» بروند.

پيامبر صلى الله عليه و آله از پذيرش اين پيشنهاد امتناع كرد (شايد به اين جهت كه صداقتشان در اين پيشنهاد مشكوك بود).

فرمود: بايد حكميّت «سعد بن معاذ» را بپذيريد.

آنها تقاضا كردند پيامبر «ابُولُبابه» را (كه يكى از ياران پيامبر در مدينه بود) نزد آنها بفرستد، «ابُولُبابه» با آنها سابقه دوستى داشت و خانواده و فرزندان و اموالش نزد آنها بود.

رسول خدا صلى الله عليه و آله اين پيشنهاد را قبول كرد، و «ابُولُبابه» را نزد آنها فرستاد آنها با «ابُولُبابه» مشورت كردند كه آيا صلاح است حكميّت «سعد بن معاذ» را بپذيرند؟

«ابُولُبابه» اشاره به گلوى خود كرد؛ يعنى اگر بپذيريد كشته خواهيد شد، تن به‌