1 يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَصْلِحُوا ذاتَ بَيْنِكُمْ وَ أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ‌

از تو درباره انفال (غنائم،) سؤال مى‌كنند؛ بگو: «انفال مخصوص خدا و پيامبر است؛ پس، از (مخالفت) خدا بپرهيزيد! و خصومت‌هائى را كه در ميان شماست، آشتى دهيد! و خدا و پيامبرش را اطاعت كنيد اگر ايمان داريد!

شأن نزول:

حكم انفال و غنائم‌

از «ابن عباس» چنين نقل شده: پيامبر صلى الله عليه و آله در روز جنگ «بدر» براى تشويق جنگجويان اسلام، جوائزى تعيين كرد؛ مثلًا فرمود:

كسى كه فلان فرد دشمن را اسير كند و نزد من آورد چنين پاداشى را به او خواهم داد، اين تشويق (علاوه بر روح ايمان و جهاد كه در وجود آنها شعله‌ور بود) سبب شد سربازان جوان پيامبر صلى الله عليه و آله در يك مسابقه افتخارآميز با سرعت به سوى هدف بشتابند.

ولى پيرمردان و افراد سالخورده در زير پرچم‌ها توقف كردند، هنگامى كه جنگ «بدر» پايان پذيرفت، جوانان براى گرفتن پاداش‌هاى افتخارآميز خود، به خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله شتافتند، اما پيرمردان به آنها گفتند: ما نيز سهمى داريم؛ زيرا ما تكيه‌گاه و مايه دلگرمى شما بوديم و اگر كار بر شما سخت مى‌شد و عقب‌نشينى مى‌كرديد، حتماً به سوى ما مى‌آمديد، در اين موقع ميان دو نفر از انصار مشاجره لفظى پيدا شد و راجع به غنائم جنگ با يكديگر گفتگو كردند، آيه فوق نازل شد و صريحاً غنائم را متعلق به پيغمبر صلى الله عليه و آله معرفى كرد كه هر گونه بخواهد با آن رفتار كند.

پيامبر صلى الله عليه و آله هم آن را به طور مساوى در ميان همه جنگجويان تقسيم كرد، و دستور داد: ميان برادران دينى صلح و اصلاح شود. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 19، ص 211.