چنان كه گوئى تو از زمان وقوع آن با خبرى! بگو: «علمش تنها نزد خداست؛ ولى بيشتر مردم نمى‌دانند».

شأن نزول:

هنگام برپائى رستاخيز

به طورى كه در بعضى از روايات آمده است طايفه قريش به چند نفر مأموريت دادند كه به «نجران» سفر كنند، و از دانشمندان يهود كه (علاوه بر مسيحيان) در آنجا ساكن بودند مسائل پيچيده‌اى را سؤال كنند و در بازگشت، آنها را در برابر پيامبر صلى الله عليه و آله مطرح سازند (به گمان اين كه پيامبر از پاسخ آنها عاجز مى‌ماند) از جمله سؤالات اين بود: قيامت در چه زمانى برپا مى‌شود؟

هنگامى كه آنها اين پرسش را از پيامبر صلى الله عليه و آله كردند، آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]- [2]

ا 188 قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسي‌ نَفْعاً وَ لا ضَرّاً إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذيرٌ وَ بَشيرٌلِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ‌

بگو: «من مالك سود و زيان خويش نيستم، مگر آنچه را خدا بخواهد؛ (و از غيب و اسرار نهان نيز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده كند؛) و اگر از غيب با خبر بودم، سود فراوانى براى خود فراهم مى‌كردم، و هيچ بدى (و زيانى) به من نمى‌رسيد؛ من فقط بيم دهنده و بشارت دهنده‌ام براى گروهى كه ايمان مى‌آورند! (و آماده پذيرش حقّند).

[1] بعضى از مفسران مانند مرحوم «طبرسى» شأن نزول رادرباره جمعى از يهود ذكر كرده كه به خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمدند و از مسأله قيامت پرسيدند، اما از آنجا كه سوره در «مكّه» نازل شده و پيامبر در آنجا با يهود درگيرى نداشت اين موضوع بسيار بعيد به نظر مى‌رسد.

[2] «تفسير برهان»، ج 2، ص 54؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث (با تلخيص)؛ «بحار الانوار»، ج 7، ص 62؛ «تفسير على بن ابراهيم قمى»، ج 1، ص 249.