(4) يَسْئَلُونَكَ ما ذا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّباتُ وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُكَلِّبينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَ اذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ‌

از تو سؤال مى‌كنند چه چيزهايى براى آنها حلال شده است؟ بگو: «آنچه پاكيزه است، براى شما حلال گرديده؛ و (نيز) صيد حيوانات شكارى و سگ‌هاى تربيت يافته كه ازآنچه خداوند به شما تعليم داده به آنها ياد داده‌ايد، پس از آنچه اين حيوانات براى شما (صيد مى‌كنند و) نگاه مى‌دارند، بخوريد؛ و نام خدا را بر آن ببريد؛ و از (معصيت) خدابپرهيزيد كه خداوند سريع الحساب است»!

شأن نزول:

حكم شكار با سگ و باز شكارى‌

درباره آيه فوق شأن نزول‌هائى ذكر كرده‌اند كه مناسب‌تر از همه اين است: «زَيْد الخير» و «عدىّ بن حاتم» كه دو نفر از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله بودند، خدمتش رسيده، عرض كردند: ما جمعيتى هستيم كه با سگ‌ها و بازهاى شكارى صيد مى‌كنيم، سگ‌هاى شكارى ما حيوانات وحشى حلال گوشت را مى‌گيرند، بعضى از آنها زنده به دست ما مى‌رسد، آن را سر مى‌بريم، ولى بعضى از آنها به وسيله سگ‌ها كشته مى‌شوند، و ما فرصت ذبح آنها را پيدا نمى‌كنيم و با اين كه مى‌دانيم خدا گوشت مردار را بر ما حرام كرده، تكليف ما چيست؟ آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]

ا 33 إِنَّما جَزاءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْديهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ‌

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير قرطبى»، ج 3، ذيل آيه مورد بحث؛ «اسباب نزول الآيات» واحدى نيشابورى، ص 128؛ «زاد المسير»، ج 2، ص 241.