زندگى مى‌كردند.

مقايسه اين دو حالت اين سؤال را براى بعضى طرح كرده بود كه: چرا افراد بى ايمان اين چنين در ناز و نعمتند، اما افراد با ايمان در رنج و عذاب، و فقر و پريشانى زندگى مى‌كنند؟ آيات فوق نازل شد و به اين سؤال پاسخ گفت. [1]

ا 199 وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خاشِعينَ لِلَّهِ لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَليلًا أُولئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ‌

و از اهل كتاب كسانى هستند كه به خدا، و آنچه بر شما نازل شده، و آنچه برخودشان نازل گرديده، ايمان دارند؛ در برابر (فرمان) خدا خاضعند؛ و آيات خدا را به بهاى ناچيزى نمى‌فروشند. پاداش آنها، نزد پروردگارشان است. خداوند، سريع‌الحساب است. (تمام اعمال نيك آنها را به سرعت حساب مى‌كند، و پاداش مى‌دهد).

شأن نزول:

نماز بر جنازه نجاشى از راه دور

اين آيه به گفته بيشتر مفسران درباره مؤمنان اهل كتاب است، آنهائى كه دست از تعصب‌هاى ناروا برداشتند و به صفوف مسلمانان پيوستند، كه تعداد قابل ملاحظه‌اى از مسيحيان و يهود را تشكيل مى‌دادند.

ولى به عقيده جمعى از مفسران، آيه در مورد نجاشى زمامدار رعيت‌پرور حبشه نازل گرديد، اگر چه مفهوم آن يك مفهوم وسيع است.

در سال نهم هجرى در ماه رجب «نجاشى» وفات يافت، خبر درگذشت او با يك الهام الهى در همان روز به پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد، پيامبر صلى الله عليه و آله به مسلمانان فرمود:

[1] «مجمع البيان»، «المنار» و «الميزان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «تفسير رازى»، ج 9، ص 471، ذيل آيات مورد بحث.