(95) قُلْ صَدَقَ اللَّهُ فَاتَّبِعُوا مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكينَ‌ (96) إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمينَ‌ (97) فيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبيلًا وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ‌الْعالَمينَ‌

همه غذاها (ى پاك) بر بنى اسرائيل حلال بود، جز آنچه اسرائيل (يعقوب)، پيش از نزول تورات، بر خود تحريم كرده بود؛ (مانند گوشت شتر كه براى او ضرر داشت). بگو: «اگر راست مى‌گوئيد تورات را بياوريد و بخوانيد»! (اين نسبت‌هائى كه به‌پيامبران پيشين مى‌دهيد، حتى در تورات تحريف شده شما نيست!).

بنابراين آنها كه بعد از اين به خدا دروغ مى‌بندند، ستمگرند! (زيرا از روى علم و عمد چنين مى‌كنند).

بگو: «خدا راست گفته (و اينها در آئين پاك ابراهيم نبوده) است. بنابراين، از آئين ابراهيم پيروى كنيد، كه به حق گرايش داشت، و از مشركان نبود»!.

نخستين خانه‌اى كه براى مردم (و نيايش خداوند) قرار داده شد، همان است كه در سرزمين مكّه است؛ كه پر بركت، و مايه هدايت جهانيان است.

در آن، نشانه‌هاى روشن، (از جمله) مقام ابراهيم است؛ و هر كس داخل آن (خانه خدا) شود، در امان خواهد بود؛ و براى خدا بر مردم است كه آهنگ خانه (او) كنند، آنها كه توانائى رفتن به سوى آن دارند. و هر كس كفر ورزد (و حج را ترك كند، به خود زيان رسانده)، خداوند از همه جهانيان، بى نياز است.

شأن نزول:

ايرادهاى ديگر يهود!

از روايات و نقل مفسران استفاده مى‌شود كه يهود، دو ايراد ديگر در گفتگوهاى خود با پيامبر صلى الله عليه و آله داشتند.

نخست اين كه: چگونه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله گوشت و شير شتر را حلال مى‌داند با اين كه در آئين ابراهيم عليه السلام حرام بوده، و به همين دليل يهود هم به پيروى از ابراهيم عليه السلام آنها را بر خود حرام مى‌دانند.