اين نسيم، آب دريا موّاج شده، و چين و شكنهاى منظّم و زيبايى پيدا مى‌كند.

3. كسانى كه موهاى بلندى دارند چين و شكنهاى زيبايى در موهاى آنها ايجاد مى‌شود. نتيجه اينكه «حُبُك» به معناى چين و شكن‌ها است.

پس از روشن شدن معناى حُبُك، به بيان معجزه علمى قرآن در اين آيه مى‌پردازيم، و براى اين منظور لازم است ابتدا نظريّه عوام مردم، و سپس دانشمندان علم هيئت در عصر نزول قرآن را در مورد آسمان بدانيم.

مردم عصر رسول اكرم صلى الله عليه و آله معتقد بودند كه آسمان گنبد نيلوفرى است كه با فاصله چند كيلومترى بالاى سر ما قرار گرفته، و ستاره‌ها بسان ميخهاى نقره‌اى شكلى هستند كه به سقف آسمان كوبيده شده‌اند، و ماه و خورشيد، كه به اندازه يك بشقاب بيشتر نيست، نيز بر سقف آسمان كوبيده شده است. علاوه بر اينكه هيچ يك از ستارگان و ماه و خورشيد حركتى از خود ندارند، بلكه با حركت آسمان مى‌چرخند!

امّا دانشمندان آن زمان همگى تسليم هيئت بطليموس بودند. نظريّه‌اى كه تا چهارصد سال پيش بر تمام محافل علمى- فلكى جهان حكومت مى‌كرد، و توسّط گاليله ابطال شد. مطابق اين نظريّه فاصله كره زمين تا ستارگان چندصد كيلومتر بيشتر نبود (يعنى يك ثانيه نورى) و آسمان از كره‌هاى بلورينى تشكيل شده، كه همانند پوسته‌هاى پياز روى هم قرار گرفته است. ناهيد، عطارد، پلتون، زهره و ديگر كره‌ها هر كدام بر روى ديگرى همچون پوست پياز نهاده شده، و ستارگان در لابه‌لاى آنها هستند. البتّه با اين تفاوت كه اين كره‌ها حركت مستقل دارند، و بر روى هم مى‌چرخند.

امّا يافته‌هاى علم امروز از آسمان و ستارگان آن واقعاً اعجاب‌آور است.

دانشمندان عصر ما مجبور شدند براى تعيين فاصله ستارگان از يكديگر، مقياسى غير از مقياس‌هاى زمينى ابداع و اختراع كنند. آنها براى اين منظور حركت نور را معيار قرار دادند. نور در يك ثانيه 300 هزار كيلومتر مى‌پيمايد، يعنى در اين مدّت كوتاه هفت دور بر گرد كره زمين مى‌چرخد! و در يك دقيقه 18 ميليون كيلومتر، و در يك‌