شد از جمله اين آيات است. آيات مربوط به معاد جسمانى فوق العاده زياد است، تا آنجا كه مى‌توان گفت: «تمام آيات مربوط به معاد به نوعى دلالت بر معاد جسمانى دارد» مثلًا آيه 4 سوره انفطار « «وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ»؛ و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)»، دلالت صريح بر معاد جسمانى دارد، چرا كه قبر براى جسم و محلّ دفن بدن است و معنا ندارد كه روح از قبر خارج شود.

نتيجه اينكه بدون شك معاد جسمانى نيز خواهد بود، و اساساً تعجّب مشركان و بت‌پرستان از معاد جسمانى بود و گرنه معاد روحانى كه تعجبى ندارد. اميد آنكه زمان خارج شدن از قبرها و تشكيل مجدّد بدن‌ها و بازگشت روح به جسدها و حضور در دادگاه عظيم قيامت كه هيچ چيز قابل انكار نيست، با دستى پر و اعمالى صالح، و رويى سفيد و سرى بلند، در برابر پروردگار مهربان حاضر شويم.

نفس امّاره در كلام مولاى متّقيان على عليه السلام:

حضرت على عليه السلام كه با خدعه‌ها و نيرنگ‌ها و فعاليتهاى اغواگر نفس امّاره آشناست، و به خوبى از پس مبارزه با آن برآمده، تابلوى گويايى از نفس امّاره به تصوير كشيده است. توجّه فرماييد:

«النَّفْسُ الْأَمَّارَةُ الْمُسَوَّلَةُ تَتَمَلَّقُ تَمُلُّقَ الْمُنافِقِ، وَ تَتَصَنَّعُ بِشيمَةِ الصَّديقِ الْمُوافِقِ، حتّى اذا خَدَعَتْ وَ تَمَكَّنَتْ تَسَلَّطَتْ تَسَلُّطَ الْعَدُوِّ

؛ نفس امّاره فريبكار همچون انسانهاى دو رو چاپلوسى مى‌كند و (اين دشمن خطرناك) در لباس دوستى مهربان جلوه مى‌كند تا خدعه و نيرنگش مؤثر شود، آنگاه چهره واقعى‌اش را نشان مى‌دهد و همچون دشمنى قدرتمند بر انسان مسلّط مى‌شود!». [1]

حضرت على عليه السلام دو ويژگى براى نفس امّاره ذكر نموده، كه توجّه به آن مى‌تواند انسان را از شرّ وسوسه‌هايش نجات دهد:

[1]. ميزان الحكمه، ج 10، حرف النون، باب 3916، ح 20465.