«وَصِلَةُ مَنْ قَطَعَكَ‌

؛ برقرار كردن ارتباط با كسى كه رابطه‌اش را با تو قطع كرده است».

اگر برادرت بخاطر مشكلى بگويد: «ديگر هرگز به خانه‌ات نمى‌آيم» تو مقابله به مثل مكن، بلكه عذرخواهى نما و به خانه‌اش برو.

«وَ اعْطاءُ مَنْ حَرَمَكَ‌

؛ محروم نكردن كسى كه تو را محروم كرده است».

مثل اينكه بر اثر مشكل خاصّى نياز به وامى داشتى، به يكى از دوستانت كه قادر بر پرداختن وام بود مراجعه كردى، تو را از وام محروم كرد. پس از چندى او نياز به وام پيدا كرد و به تو مراجعه كرد و تو هم قادر بر تأمين خواسته‌اش هستى، امام صادق عليه السلام فرمايد او را محروم نكن. مبادا كار زشت او را يادآورى كنى و شرمنده‌اش نمايى، تو با خدا معامله كن.

«وَ قَوْلُ الْحَقِّ وَ لَوْ عَلى‌ نَفْسِكَ‌

؛ حق را بگو هر چند به ضرر و زيان تو باشد». [1]

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «از علايم ايمان آن است كه راست بگويى هر چند به ضرر تو باشد و از دروغ بپرهيز، هر چند به نفع تو باشد». [2]

امام صادق عليه السلام در روايت ديگرى سه چيز را به عنوان مكارم الاخلاق بيان مى‌كند:

«الصَّفْحُ عَنِ النَّاسِ وَ مُواساةُ الرَّجُلِ اخاهُ فى‌ مالِهِ وَ ذِكْرُ اللَّهِ كَثيراً

؛ مدارا كردن با مردم و رعايت مواسات در اموال و زياد به ياد خدا بودن از مصاديق مكارم الاخلاق است». [3]

[1]. ميزان الحكمه، ج 3، حرف الخاء، باب 1110، ح 5055.

[2]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار، 458.

[3]. ميزان الحكمه، ج 3، حرف الخاء، باب 1110، ح 5056.