حضرت فرمود:

«اذْهَبُوا فَانْتُمُ الطُّلَقاءُ» [1]

برويد همه شما را بخشيدم! نه شما را مى‌كشم و نه به اسيرى مى‌برم، و نه فديه‌اى مى‌گيرم، بلكه تمامتان را در راه خدا آزاد مى‌كنم و از تمام ناجوانمرد يهايتان كريمانه گذشت مى‌كنم!

انصافاً كه بر چنين گذشت بزرگوارانه و كريمانه‌اى بايد گفت: «وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ».

سؤال: پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله هنگامى كه مكه را فتح كرد، دستور امان سه گروه را صادر كرد:

الف) كسانى كه در مسجد الحرام اجتماع كنند.

ب) كسانى كه در خانه‌هاى خود مانده، و در خانه را به روى خود قفل كنند.

ج) كسانى كه در خانه ابوسفيان جمع شوند.

و بدين وسيله امتيازى به ابوسفيان داد، و آتش جنگ خاموش شد، و بدون خونريزى مكّه كاملًا فتح شد و مشركان تسليم شدند. چرا حضرت على عليه السلام با دادن امتيازاتى به معاويه و طلحه و زبير از جنگهاى زمان خود ممانعت نكرد؟

جواب: پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله با دادن امتياز مذكور دست ابوسفيان را براى هميشه از مناصب كليدى حكومت اسلامى كوتاه كرد. در حالى كه معاويه و طلحه و زبير به چنين امتيازاتى راضى نبودند. آنها سهمى از حكومت اسلامى را مطالبه مى‌كردند كه اگر حضرت موافقت مى‌كرد باعث تجزيه حكومت اسلامى مى‌شد. اگر حضرت حكومت معاويه بر شام را امضا مى‌كرد، بى‌شك معاويه شام را از حكومت اسلامى جدا مى‌كرد.

بنابراين همان‌گونه كه پيامبر براى حفظ حكومت اسلامى امتياز داد، حضرت على عليه السلام نيز براى حفظ حكومت اسلامى امتياز نداد.

[1]. بحارالانوار، ج 21، ص 106.