مطلب دوم: مال پرستى‌

دومين مطلبى كه خداوند متعال بخاطر آن سوگندهاى سه گانه را ياد كرده، حسّ مال پرستى و پول دوستى افراطى برخى از انسانهاست. توجّه كنيد:

« «وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ»؛ و او (انسان) علاقه شديدى به مال دارد».

كلمه «خير» در اين آيه شريفه به معناى مال است. مال اگر در جاى خود مصرف شود بهترين بهترهاست. و اگر در جاى نامناسب مصرف گردد، بدترين بدترهاست.

آرى! برخى انسانها علاقه افراطى به اموال و دارايى دارند؛ بدين جهت فكر نمى‌كنند كه از چه راهى بدست مى‌آيد، بلكه فقط در فكر جمع‌آورى آن هستند. در حالى كه در روز قيامت از جمله چيزهايى كه مورد سؤال قرار مى‌گيرد، و تا انسان پاسخ ندهد اجازه نمى‌دهند قدم از قدم بردارد، اين سؤال است كه: «از كجا بدست آورده‌اى، و در كجا مصرف نموده‌اى؟»

اگر كسى معتقد به جهان آخرت باشد و اهل حساب و كتاب، هرگز دست به مال حرام نمى‌زند، و تنها در فكر افزودن دارايى خود نخواهد بود. گذشته از اينكه مال زياد، با قطع نظر از تبعات اخروى آن، حقيقتاً مايه دردسر و زحمت است. هنگامى كه ما در انارك نائين تبعيد بوديم (شهركى كه در قلب كوير قرار داشت و جوانان برومند آب آشاميدنى ما را با موتور از اصفهان تأمين مى‌كردند)، يكى از مؤمنين كه وضعيّت سخت ما را در آنجا ملاحظه كرده بود، متأثّر شد و پس از بازگشت به محلّ زندگيش يك ماشين هندوانه براى ما فرستاد. براى مصرف اين هندوانه‌هاى زياد به زحمت افتاديم. شخصى بود هر شب با فرغون مقدارى از هندوانه‌ها را مى‌برد و بين مردم مستحق پخش مى‌كرد. راستى شخصى كه ميلياردها تومان از راه حلال و حرام جمع آورى مى‌كند، اين همه پول را براى چه و كه مى‌خواهد؟ مال و ثروت در حدّ معقول، و به مقدار رفع نيازها و احتياجات و كمك به نيازمندان و كارهاى خير بسيار خوب، امّا بيش از آن مايه زحمت و سلب آسايش است.

خلاصه اينكه خداوند متعال با قسم‌هاى سه گانه سوره العاديات، مى‌خواهد آدمى‌