امّا در مرحله دوم (بينات من الهدى) افراد خاصّى را شامل مى‌شود؛ كسانى كه بينش عميق‌ترى دارند. قرآن مجيد براى اين دسته از افراد نشانه‌هاى روشنى ذكر كرده است. بنابراين، بينات من الهدى؛ هدايتهاى مخصوصى است كه ويژه گروه خاصّى است.

و مرحله سوم (والفرقان) ويژه اخصّ الخواص است. آنها كه مراحل عالى ايمان و تقوا را پيموده، و بر اثر آن نورانيّت خاصّى پيدا كرده‌اند، تا آنجا كه قادر بر تشخيص حق از باطل هستند.

اينها به مرحله‌اى از كمال دست يافته‌اند كه چنانچه حق و باطل در مسائل مختلف فرهنگى، سياسى، اقتصادى، اعتقادى، و مانند آن مشتبه شود، با نور فرقان خويش به راحتى راه را از چاه تشخيص داده، و به سوى حق گام بر مى‌دارند. خداوند متعال در آيه شريفه 29 سوره انفال، به روشنى به اين مرحله اشاره كرده است:

« «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَّكُمْ فُرْقَاناً وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ»؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براى شما وسيله‌اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‌دهد؛ (روشن‌بينى خاصّى كه در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت؛) و گناهانتان را مى‌پوشاند، و شما را مى‌آمرزد؛ و خداوند صاحب فضل و بخشش عظيم است!».

دست يافتن به اين مرحله از ايمان، و بدست آوردن فُرقان، صرفاً يك فرضيّه نيست، بلكه از ياران پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام كسانى را مى‌شناسيم كه با اين ديد، دوزخيان را از همين دنيا مى‌ديدند، و بر سرنوشت آنها حسرت مى‌خوردند!

آرى! در سايه تقوا و ايمان و عمل به قرآن، مى‌توان به چنين مدارج والايى از كمال دست يافت.

نتيجه اينكه قرآن مجيد همچون چشمه جوشان زلالى است كه همگان بهره يكسانى از آن نمى‌برند، بلكه هر كس به اندازه ظرفيّت و تلاش و كوشش و علم و دانش و آگاهى و دقّت و تفكّر و انديشه و تقوا و بندگى‌اش، از آن بهره‌مند خواهد شد.