ارزش واقعى اين گوهرهاى بى‌بديل پروردگار، كه به رايگان در اختيار ما نهاده شده، پى نبريم بهره صحيحى از آنها نخواهيم برد.

ماه مبارك رمضان نيز از جمله گوهرهاى بسيار با ارزشى است كه بهره‌گيرى صحيح از آن مرهون شناخت و معرفت كافى آن است. و چه خوب و بجاست كه براى پى بردن به اهميّت ماه خدا، پاى سخن خداوند بنشينيم، و به گفتار وى در قرآن مجيد گوش جان بسپاريم، آنجا كه فرمود:

« «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنْ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ‌ ...»؛ ماه رمضان ماهى است كه قرآن براى راهنمايى مردم، و نشانه‌هاى هدايت، و فرق ميان حق و باطل، در آن نازل شده است ...». [1]

خداوند متعال اهميّت و ارزش ماه رمضان را بخاطر نزول قرآن در اين ماه مى‌داند.

معناى اين سخن آن است كه قرآن آن قدر ارزشمند و والاست كه شعاع آن، ماه رمضان، كه بسان ظرفى براى قرآن است، را نيز گرانبها كرده است. سپس قرآن مجيد را در سه جمله توصيف مى‌كند:

1. هدى للناس. 2. بينات من الهدى. 3. والفرقان.

به تفاسير مختلف مراجعه كردم، امّا در هيچ‌كدام از آنها تفاوت اين سه جمله تشريح نشده بود، حتّى در تفسير نمونه هم از بيان اين مطلب غفلت كرده‌ايم. به نظر مى‌رسد تفاوت آنها به شرح زير باشد:

قرآن مجيد داراى سه مرحله است؛ در مرحله نخست (هدى للنّاس) براى تمام مردم، با تمام تفاوتها و اختلافاتى كه در سطح درك و معرفت و علم و دانش و آگاهى و ديگر امور دارند، مايه هدايت است. و همگان را (البتّه در صورتى كه قابليّت داشته باشند) هدايت مى‌كند. اين مرحله هدايت عامّه است، و شامل همه توده‌هاى مردم مى‌گردد.

[1]. بقره، آيه 185.