نتيجه اينكه برخى از بلايا و مشكلات قابل پيشگيرى است، امّا با سوء تدبير خود ما بوقوع مى‌پيوندد.

4. نتيجه گناهان‌

به شهادت قرآن مجيد، و حوادث تاريخى و تجربيّات عينى، بخشى از مشكلات و رنجها و بلايا، نتيجه گناهان و معصيتهاست، كه در همين دنيا دامنگير ما مى‌شود. به چند نمونه از آيات قرآن مجيد كه دلالت بر اين مطلب دارد توجّه فرماييد:

الف) در آيه شريفه 30 سوره شورى مى‌خوانيم:

« «وَمَا أَصَابَكُمْ مِّنْ مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ»؛ هر مصيبتى به شما مى‌رسد بخاطر اعمالى است كه انجام داده‌ايد، و بسيارى را نيز عفو مى‌كند!».

طبق آيه فوق، خداوند متعال در دنيا تنها مجازات برخى از گناهان را دامنگير ما مى‌كند، نه همه آن را.

ب) در آيه 36 سوره روم نيز آمده است:

« «وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ إِذَا هُمْ يَقْنَطُونَ»؛ و هنگامى كه رحمتى به مردم بچشانيم، از آن خوشحال مى‌شوند؛ و هر گاه رنج و مصيبتى بخاطر اعمالى كه انجام داده‌اند به آنان برسد، ناگهان مأيوس مى‌شوند!».

هنگامى كه حادثه‌اى براى انسان رخ مى‌دهد، بايد به گذشته‌اش برگردد و افكار و اعمال و كردار خود را به مطالعه بنشيند كه با كنكاش در گذشته غالباً سرنخ‌هايى يافته، و متوجّه مى‌شود كه فلان كار خطا را مرتكب شده و در نتيجه گرفتار فلان مشكل گرديده است.

ج) خداوند متعال در آيه 49 سوره مباركه مائده مى‌فرمايد:

« «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُصِيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَإِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ لَفَاسِقُونَ»؛ و اگر آنها (از حكم و داورى تو)، روى گردانند، بدان كه خداوند مى‌خواهد آنان را به خاطر پاره‌اى از گناهانشان مجازات كند و بسيارى از مردم فاسقند».