5- اثر تقواى گوينده‌

اينكه مى‌گويند:

«لا تَنْظُرْ الى‌ مَنْ قالَ، بَلِ انْظُرْ الى‌ ما قالَ»

به گوينده نگاه نكنيد، به سخن نگاه كنيد.

مطلبى است كه اجراى كامل آن در قدرت هيچكس نيست زيرا بالاخره هركس سخن را مولود وجود گوينده مى‌داند، سخن از نظر ابزار مادى همان تغيير شكل در انرژيهاى وجودى انسان است انرژى شيميايى در سلولها به انرژى مكانيكى تبديل مى‌شود و انرژى مكانيكى به انرژى صوتى.

و از نظر محتويات و مصالح معنوى مولود افكار، تربيت، محيط، معلومات و صفات و حالات معنوى مى‌باشد.

بنابراين هر سخن هميشه رنگ گوينده را دارد و صفات گوينده اعم از روحانيت و معنويت، يا صفات زشت و بد او را همراه مى‌آورد و به همين دليل سخنى كه از يك فرد با تقوا صادر مى‌گردد تمام دريچه‌هاى روح انسانى در برابر آن گشوده مى‌شود و تمام وجود انسان از آن استقبال مى‌كند.

و بعكس سخنى كه از فرد ناپاك و فاسدى سر مى‌زند با عكس‌العمل منفى ناخودآگاهانه از طرف شنونده مواجه مى‌گردد و دريچه‌هاى روح بر روى آن بسته مى‌شود.