در ميان افراد از نظر حقوق اجتماعى قائل شويم مفاسدى بوجود مى‌آيد كه زيان آنها از مراعات تفاوت ارزشهاى اجتماعى به مراتب بيشتر است.

بطور كلى ارزش اجتماعى افراد بستگى به ميزان بهره‌اى دارد كه اجتماع از وجود آنها مى‌برد و گويا سخن حكيمانه پر ارزشى كه از پيغمبر گرامى صلى الله عليه و آله و سلم در اين زمينه نقل شده نيز اشاره به همين حقيقت است، آنجا كه مى‌فرمايد:

«خَيْرُ النّاسِ انْفَعُهُمْ لِلنّاسِ» [1]

بهترين مردم سودمندترين آنهاست.

اسلام و مسائل اجتماعى‌

بدون ترديد هيچ مذهبى همانند اسلام پيوند ميان فرد و اجتماع را محترم نشمرده و با احكام و قوانين خود حلقه‌هاى اجتماعى را محكم نكرده است، البته يك مذهب آسمانى و جاويدان كه ضامن پرورش استعدادهاى نهفته و تكامل و پيشروى انسان است جز اين نمى‌تواند باشد.

براى درك اهميت اجتماع از نظر اسلام و توجه خاص اسلام به اين موضوع، مطالعه دستورات زير كافى است:

1- اگر تعجب نكنيد، در ميان دستورهاى اصلى اسلام حتّى يك دستور فردى ديده نمى‌شود! بهترين دليل آن وضع فقه اسلامى است كه مركب از «عبادات»، «معاملات» و «سياسات» است، قسمت دوم و سوم‌

[1] نهج الفصاحه، صفحه 315.