و اتحاد و به‌هم پيوستگى دلهاست و انسان را به زندگى فردى، گوشه‌گيرى و انزوا و تك‌روى و مفاسد ناشى از اين صفات مى‌كشاند، سوء ظن نمى‌گذارد كه انسان به ديگرى اعتماد كند و پايه همكارى با او را بريزد و با كمك او به حل مشكلات بشتابد.

3- سوء ظن انسان را به‌ تجسس در حال ديگران‌ وامى‌دارد و همانطور كه سابقاً هم اشاره كرديم «تجسس» سرچشمه غيبت و مفاسد ناشى از آن خواهد گرديد، قرآن مجيد نيز در آيه 12 سوره حجرات به اين حقيقت اشاره فرموده است.

4- بدبينى‌ سرچشمه عداوتها و گاهى مايه اصلى جنگها و نزاعهاى خونين مى‌شود. چه بسيار خانواده‌ها كه بر اثر بدبينى از هم متلاشى شده و چه بسيار رجال لايق و باشخصيت كه با يك گمان بد در باره آنها، به‌قتل رسيده‌اند! و گاهى گمان بد آتش جنگهاى بزرگى را روشن ساخته است.

در شأن نزول آيه شريفه:

(انْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبإٍ فَتَبَيَّنُوا انْ تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلى‌ ما فَعَلْتُمْ نادِمِينَ)

اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بياورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا به گروهى از روى نادانى آسيب برسانيد و از كرده خود پشيمان شويد!

مى‌خوانيم كه: بدبينى و سوء ظن «وليد بن عقبه» نزديك بود موجب نابودى يك طايفه گردد، و قرآن مجيد با دستور به «تبيّن» و تحقيق جلو